ช่วยใครไปแล้วบ้าง..

ในบทความ “การอุทิศส่วนบุญ” มีหลักฐานยืนยันอย่างหนักแน่นว่า

วิชาธรรมกายเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสูงสุดในการอุทิศส่วนบุญให้ญาติพี่น้องที่ตายไปแล้ว

การถวายอาหารให้ธาตุธรรมภาคขาวโดยคุณลุงการุณย์ บุญมานุชนั้น สามารถถวายอาหารให้กับ

- พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ตั้งแต่ที่เคยมีมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ทั้งนิพพานกายธรรมและนิพพานเป็น

- จักรพรรดิทุกพระองค์นับอสงไขยไม่ถ้วน รวมถึงจักรพรรดิในทวีปอื่น จักรวาลอื่นๆ ด้วย

- เทวดา รูปพรหม อรูปพรหมทั้งหมด

ลองคิดคำนวณดูว่า จะได้บุญบารมีขนาดไหน

สำหรับการที่ “ญาติ” ของเราจะ “รู้” ว่า เรากำลังสร้างบุญบารมีอยู่นั้น วิชาธรรมกายก็ไปเรียกญาติทั้งหลายมาได้ทันที  ประการสำคัญที่สุดก็คือ “ญาติของเราก็ได้กินอาหารด้วย”

ผมเป็นลูกครึ่งจีนไทย แม่เป็นคนจีน ก๋งมาจากกวางตุ้ง ยายเป็นคนจีนเมืองไทย ปู่คนสีคิ้วหรือปากช่องนี่แหละ เกิดไม่ทันปู่  ส่วนย่าเป็นคนสุพรรณ

ผมจึงคุ้นเคยกับสำนวนที่ว่า “ทำบุญเสียเปล่า ไหว้เจ้าดีกว่า” เป็นอย่างดี เพราะเติบโตมากับกิจกรรมทั้ง 2 อย่างนั้น

การถวายอาหารทะเลนั้น ได้ทั้งสองอย่างนั้นรวมกันเลยทีเดียว คือ อาหารที่เราถวายธาตุธรรมนั้น  เราถวายอาหารละเอียด  อาหารจริงๆ ยังอยู่

เมื่อเสร็จพิธีแล้ว เราก็กิน โดยไม่ต้อง “เสสัง มังคะลัง ยาจามิ” ด้วย  การกินอาหารนี้ ญาติพี่น้องเพื่อนฝูงทั้งหลายได้กินไปด้วย  กินทีหลังธาตุธรรม

เมื่อการถวายอาหารทะเลได้บุญบารมีมหาศาล  คุณลุงการุณย์ มีคำสั่งอยู่ข้อหนึ่ง คือ ผมห้ามขาด ห้ามลาพิธีถวายอาหารทะลนี้  

ท่านผู้อ่านบางคนอาจจะสงสัยว่า “แล้วผมช่วยใครไปแล้วบ้าง”

ขอบอกตรงๆ เลยว่า “ญาติพี่น้องเพื่อนฝูงของผมเอง ของเพื่อน ของคนรู้จักกัน ของผู้ที่มาฝึกวิชาธรรมกายด้วย”  ผมช่วยไปหมดแล้ว 

แม่ผมเองเคยพูดกับคุณลุงครั้งหนึ่ง ตอนพิธีถวายอาหารทะเลว่า “มีอยู่ มีกินทุกวันนี้ ก็เพราะลูกคนนี้” วันนี้ ผมเอารูปของแม่ไปให้คุณลุงช่วยตรวจสอบว่า ตอนนี้อยู่ดีมีสุขอย่างไร

จนเดี๋ยวนี้ไม่ได้ช่วยใครแล้ว เพราะ หมดคนที่จะช่วยแล้ว

เพื่อให้หลักฐานชัดเจนหน่อย ผมขอยกตัวอย่างการช่วยน้องชายผมเอง เพราะ รู้ข้อมูลใกล้ชิด และไม่เป็นการหมิ่นประมาทใครด้วย

ผมมีพี่น้อง 5 คน พี่สาวคนโตไม่ได้อยู่ในรูปถ่าย เป็นงานศพแม่ รูปของแม่อยู่ริมซ้าย  ถัดจากผมไปคือ คุณนิพล โกมลฑา ตอนนี้เป็นรองแขวงการทางจังหวัดพิจิตร 

คนถัดไปคือ คุณนิวัติ โกมลฑาที่จะกล่าวถึง นั่งหน้าคุณนิพล คนสุดท้ายคุณสุนิสา โกมลฑา ทำงานบริษัท

หมู่บ้านของผมนั้น รุ่นพี่ในหมู่บ้านมีทั้งดี ทั้งเลว เป็นดอกเตอร์ก็มีคนหนึ่ง ผมเป็นดอกเตอร์คนที่สองของหมู่บ้าน 

คุณนิวัตินี่แกศรัทธาพี่ต้อยมาก  พี่ต้อยแกเป็นฝ่ายคนเลวของหมู่บ้าน  ไม่รู้เขาคิดได้ยังไง พี่ต้อยเป็นพี่ชายของคุณสมชาย ศรไพบูลย์ เพื่อนตายคนหนึ่งของผมเอง

คุณสมชาย ศรไพบูลย์ “หรือไอ้อ๊อด” นี่เป็นเพื่อนตายจริงๆ คือ ไปลุยกับศัตรูหมู่อมิตร เจียนเป็นเจียนตายมาหลายครั้งหลายหน  ไม่เคยทิ้งกัน

เมื่อคุณนิวัต ยึดพี่ต้อยเป็นตัวแบบที่ควรทำตาม ดังนั้น คุณนิวัตนี่แกเล่นทุกอย่าง เฮโรอิน ยาบ้า ยาม้า ทินเนอร์ จนติดเชื้อเอดส์  ติดคุกเข้าไป 3 ครั้ง

ในช่วงสุดท้ายของชีวิตก็มาอยู่กับผม เพราะ อยู่กับใครเขาไม่ได้แล้ว

วันหนึ่ง ผมจัดการอบรมปฏิบัติธรรมให้กับนักศึกษาของผมเอง ในมหาวิทยาลัยที่ผมสอนอยู่  ตอนนั้นคุณนิวัติแกดมทินเนอร์จนอัมพฤกษ์ไปครึ่งตัว

แต่แกเคยเป็นมาก่อน และหายเอง ผมก็เลยไม่ได้เอาไปส่งโรงพยาบาล กลับมาถึงบ้าน คุณนิวัติแกผูกคอตายกับบันไดบ้านของผม  บ้านที่ผมกำลังพิมพ์อยู่นี่แหละ

เพื่อนสนิทที่เป็นอาจารย์ด้วยกัน บอกว่าให้ทำบุญบ้าน บางคนก็บอกว่า “ไม่กลัวผีหรือไง” คนอื่นเขากลัวกันหมด

ผมก็บอกว่า “ตอนเป็นคน ผมยังไล่เตะมันได้ ตอนเป็นผีจะไปกลัวมันทำไม”  อันที่จริง ผมเป็นวิทยากรสอนวิชาธรรมกาย จักรพรรดิมีจนนับไม่ถ้วน ผีดุๆ เจอผมยังไหว้ จะไปกลัวทำไมกับผีน้องชายตัวเอง

เมื่อเผาคุณนิวัติไปแล้ว  ผมก็เอารูปไปให้คุณลุงช่วย 

คุณนิวัติบอกกับลุงว่า “เกิดมาชาตินี้มีกรรม”  คุณลุงก็บอกว่า “ไม่เป็นไร”  แล้วก็สอนวิชาธรรมกายให้

พอคุณนิวัติเห็นดวงธรรมแล้ว คุณลุงก็บอกว่า “เห็นดวงธรรม” แล้ว ต่อไปต้องสอนให้เห็นกายธรรม  พอคุณนิวัติเห็นกายธรรมแล้ว ก็ไปสวรรค์ทันที

ต่อจากนั้นมา เมื่อมีการถวายอาหารทะเลคราวใด คุณนิวัติรวมถึงพ่อแม่ญาติพี่น้องของผมก็ร่วมพิธีทุกครั้ง

ผู้ที่ฆ่าตัวตายนั้น จะต้องมีฆ่าตัวตายอีก 500 ชาติจริง เพราะ เป็นกรรมหนักมาก ปรกติคนตายนั้น สอนให้เห็นแค่ดวงธรรมก็ไปสวรรค์ได้แล้ว  แต่คนฆ่าตัวตายต้องสอนให้เห็นกายธรรมถึงจะไปสวรรค์ได้

และกรรมที่ฆ่าตัวตายหมดสิ้นกัน คือ ชาติต่อไป ไม่ต้องฆ่าตัวตายอีกแล้ว  นี่คือ ข้อดีที่สายปฏิบัติธรรมอื่นๆ ทำไม่ได้ แต่สายวิชาธรรมกายทำได้

ที่มาเขียนบทความชุดนี้ ก็ต้องการจะช่วยญาติท่านผู้อ่านบ้าง  ใครสนใจจะให้ช่วยญาติพี่น้องเพื่อนฝูงของท่านก็ติดต่อมาได้